Beurzen zetten nieuwe records neer: wat is de volgende stap?

ANALYSE – Afgelopen woensdag was het dan zover. De Amerikaanse centrale bank verlaagde de beleidsrente zoals verwacht, maar de stap was wel fors met een half procentpunt. Hoewel de financiële markten initieel wat twijfelden, sloeg het sentiment in de VS donderdag om en bereikten de Dow Jones en S&P 500-index nieuwe records. Daarbij deden ook de grote technologienamen op de Amerikaanse beurs weer goede zaken.

Hoewel in de aanloop naar de rentevergadering al aardig werd gehint op een grotere rentestap, blijft de keuze van de Federal Reserve toch wel opmerkelijk. Een verlaging van deze omvang was tot nu toe alleen gereserveerd voor noodgevallen, zoals tijdens het klappen van de internetzeepbel in 2001, de grote financiële crisis van 2008 en 2009 en tijdens de coronapandemie.

Maar nu heeft de Amerikaanse centrale bank de rente fors verlaagd, terwijl beurzen bij recordstanden zitten en de kerninflatie in de VS boven de drie procent ligt. De boodschap van Fed-voorzitter Jerome Powell was woensdag bovendien dat de Amerikaanse banengroei wellicht wat onder druk staat, maar dat de economie verder redelijk op rolletjes loopt.

Het gaat kennelijk ook zo goed, dat bestuurders van de centrale bank alvast een renteverlaging van 0,5 procentpunt voor het eind van dit jaar hebben ingetekend, en ook alvast 1 procentpunt voor volgend jaar. Tja, waarom zou je zeggen, als het zo goed gaat?

En dit alles was volgens Powell een herkalibratie. De centrale bank voert een forse renteverlaging door om een recessie te voorkomen, omdat men kennelijk achter de feiten aanliep. Powell gaf dat laatste uiteraard niet toe, maar hoe valt dit anders uit te leggen?

Bijzonder was ook dat de bestuurders van de Fed verwachten dat de inflatiedoelstelling van twee procent naar verwachting pas in 2026 wordt bereikt, terwijl de economie in de tussenliggende periode een stabiele groei van twee procent per jaar laat zien.

Wellicht ten overvloede, maar in onze bijdragen van de afgelopen maanden hebben we er herhaaldelijk op gewezen dat het er onder motorkap van de Amerikaanse economie niet heel goed uitziet. Het was in dat licht logischer geweest als de beleidsrente al in juli met kwartje was verlaagd.

Forse renteverlaging is niet zonder risico’s

Per saldo komt de keuze voor een grote renteverlaging in één stap toch wat paniekerig over. Het is bovendien niet zonder risico om aan te nemen dat de inflatie zonder enige tegenslag gedurende twee jaar geleidelijk blijft dalen, terwijl de economie stabiel groeit.

De onderstaande grafiek wil je in iedere geval niet op herhaling krijgen. De blauwe lijn toont de Amerikaanse inflatie tussen 2018 en dit jaar, met de grote piek van 2022 en daarna een daling. De rode lijn toont parallel de historische inflatie in de VS tussen 1970 en 1979, met een eerste inflatiepiek aan het begin van de jaren zeventig. Daarna volgde een afkoeling, maar in de tweede helft van de jaren 1970 kwam er een tweede inflatiepiek.

Hoe de inflatie zich in 2025 gaat ontwikkelen in de VS, hangt voor een groot deel af van het economische beleid van de volgende regering. Een overwinning van Donald Trump brengt waarschijnlijk extra handelsbeperkingen en kan leiden tot een opleving van de inflatie. In dat geval wordt de Federal Reserve mogelijk gedwongen om de cyclus van renteverlagingen stop te zetten. Een overwinning van Kamala Harris is waarschijnlijk minder inflatoir en kan ruimte bieden voor aanvullende renteverlagingen in 2025.

Intussen zijn er echter flink wat geopolitieke veenbrandjes in de wereld met een potentieel inflatoire impact. Op de korte termijn kunnen bovendien ook in de VS zelf nog verrassingen optreden, bijvoorbeeld vanwege een dreigende staking die alle havens aan de oostkust van de VS en bij de Golfkust plat zou kunnen leggen.

Als de International Longshoremen’s Association, die 45.000 havenarbeiders vertegenwoordigt, voor het eerst sinds 1977 zou staken, zouden Amerikaanse consumentenbedrijven de belangrijke seizoenspiek bij de detailhandelsverkopen op Black Friday/Cyber ​​Monday kunnen missen.

Afgelopen jaar waren de Amerikaanse havens aan de oostkust en de Golfkust goed voor 57 procent van de importen van de VS. Als de import van goederen door een staking substantiële vertraging oploopt, heeft dat uiteraard gevolgen voor de prijzen van producten die plots schaarser worden.

Dit kan natuurlijk ook met een sisser aflopen en het is niet zeker dat bijvoorbeeld dat politieke onrust in het Midden-Oosten of de oorlog in Oekraïne tot acute problemen met grondstofketens leidt. Maar als centrale bank je munitie vroegtijdig verschieten is in onze optiek niet handig, mocht het op enig moment wel nodig zijn om te moeten reageren op een crisissituatie met extra monetaire versoepeling.

Een renteverlaging in de VS was nodig, gelet op de verzwakking van de economie, maar de manier waarop dit gebeurt en de onderbouwing van de Federal Reserve zijn voorzichtig uitgedrukt opmerkelijk.

Tot slot kunnen we ons helaas niet aan de indruk onttrekken dat de problemen rond de uitdijende Amerikaanse staatsschuld en de bijbehorende rentebetalingen op de achtergrond een rol spelen bij de keuzes die de centrale bank momenteel maakt.

In de onderstaande grafiek is te zien dat de onbalans tussen de overheidsuitgaven (rode lijn) en de inkomsten van de federale overheid (groene lijn) allesbehalve onder controle is.

Dit resulteert in forse begrotingstekorten die worden gefinancierd met uitbreiding van de staatsschuld. Dat betekent ook dat de rente op de staatsschuld zwaarder gaat drukken op het overheidsbudget.

De volgende grafiek laat zien hoe de rente-betalingen op de Amerikaanse staatsschuld (rode lijn) sinds 2022 in hoog tempo andere uitgavenposten zoals gezondheidszorg en defensie voorbij zijn gesneld.

In dit licht is een forse daling van de rente uiteraard zeer welkom voor de Amerikaanse overheid. Officieel valt dat echter buiten het mandaat van de centrale bank.

Wat betekent dit voor de beurzen? Nieuwe koersdoelen na records

Nu de Amerikaanse centrale bank de cyclus van renteverlagingen in gang heeft gezet, kunnen beurzen daar op korte termijn wel van profiteren.

De gevolgen van de forse renteverlaging waren deze week duidelijk zichtbaar bij de brede S&P 500-index, die de eerder afgegeven weerstandszone doorbrak met een nieuwe recordstand. Trouwe lezers weten dat wij sinds de draai van Fed-voorzitter Powell eind oktober vorig jaar, waarbij hij aangaf dat de rentes niet verder meer zouden stijgen, vanuit technische optiek positief zijn geweest over de beurs.

Dat is niet heel vreemd, als de koersgrafiek van linksonder naar rechtsboven loopt, met af en toe een correctie.

In juni hebben wij wel de suggestie gegeven om relatief zeer goedkoop de portefeuille af te dekken, gelet op de destijds en eigenlijk nog steeds aanwezige risico’s. De kosten om je portefeuille voor een jaar geheel af te dekken waren toen ongeveer 3 à 4 procent en die investering is inmiddels terugverdiend, terwijl de putoptie nog steeds actief in geval van calamiteiten.

De toppen van de S&P 500-index zijn deze week echter doorbroken en we verwachten dat de index, met het cijferseizoen en de Amerikaanse verkiezingen in aantocht, rustig zigzaggend richting in eerste instantie de 6.000 punten zal bewegen.

Dat scenario blijft valide, zolang de koers niet onder de donkergroene ingetekende driehoek komt in de grafiek hierboven.

Voor de door technologiefondsen gedomineerde Nasdaq Composite-index is het een iets ander verhaal, gelet op de diepere correctie van afgelopen juli. Maar ook hier zijn wij positief. De trend is opwaarts gericht, evenals de onderliggende indicatoren, zo is te zien in de grafiek hieronder.

Het is in onze optiek waarschijnlijk een kwestie van tijd voordat de horizontale, rode (weerstands)stippellijnen worden gekraakt en ook bij de Nasdaq Composite nieuwe records op de borden zullen verschijnen, waarbij de 20.000 punten als eerste halte moet fungeren.

Kortom, de gestarte cyclus van lagere rentes in de VS en Europa zal zijn positieve werk gaan doen voor de beurzen, vooral als we dat terug gaan zien in de cijfers van de toch nog steeds pruttelende economieën.

Zoals eerder benoemd liggen er wel degelijk wat hobbels op de weg en neemt met name de Federal Reserve in onze optiek onnodige risico’s, tenzij blijkt dat de Amerikaanse economie op korte termijn van een klif afvalt.

Sinds 2008 zijn vooral de steunpakketten van centrale banken, een verruimend monetair beleid en fiscale stimulering via oplopende begrotingstekorten belangrijke drijvende krachten geweest achter de mooie beursprestaties. Dat lijkt vooralsnog niet te veranderen en het ziet ernaar uit dat de geldkraan weer wordt opengezet voor de volgende ronde.

Michael Nabarro, Chartered Market Technician (CMT), Gökhan Erem, ook CMT, zijn onafhankelijke beleggingsspecialisten die beide meer dan 25 jaar werkzaam zijn in de financiële sector. Met gedegen kennis en ruime ervaring bedienen zij professionele en particuliere beleggers aan de hand van hun methodisch onderbouwde, actieve beleggingswijze.

Deze column bevat meningen en bevindingen van de auteurs. De financiële waarden die in dit schrijven genoemd worden kunnen onderdeel uitmaken van de beleggingen van de auteurs als ook van hun relaties.

Deze column is niet bedoeld als advies in enige vorm en dient als niet-gepersonaliseerde informatie over de financiële markten.